De vroegmoderne tijd kan de laatste jaren rekenen op grote belangstelling in Nederland en Vlaanderen. In politieke discussies over (nationale) identiteit, onderwijs en de erfgoedsector wijzen opiniemakers bijvoorbeeld maar al te graag op de economische, politieke, sociale en culturele verworvenheden van de periode voor 1800. Deze interesse in het verleden is uiteraard toe te juichen. Maar het politieke gebruik van historische verwijzingen staat ook op gespannen voet met een getrouwe en verantwoorde weergave van het verleden. Niet voor niets zijn veel vroegmodernisten vrij sceptisch over de maatschappelijke benutting van hun kennis. Hoe moeten we hier als historici van de vroegmoderne tijd mee omgaan? Hoe kunnen we naast onze pogingen het verleden op zijn eigen merites te bestuderen, tevens onze wetenschappelijke expertise en vaardigheden aanwenden in de publieke debatten van nu? En is het eigenlijk wel onze taak om met het heden bezig te zijn? Deze vragen staan centraal op het jaarcongres van de Vlaams-Nederlandse Vereniging voor Nieuwe Geschiedenis. De lezingen besteden onder andere aandacht aan het gebruik van de vroegmoderne tijd in discussies over canonvorming, (post)kolonialisme, nationalisme en historische vergelijkingen. Het congres werpt daarmee nieuw licht op de vraag hoe en waarom (onderzoek over) de vroegmoderne periode wordt geïnstrumentaliseerd en gerepresenteerd in actuele maatschappelijke debatten, en welke rol vroegmoderne historici daarbij (kunnen of moeten) spelen.
Zie: arts.kuleuven.be